Προβληματισμοί γυναικών…
Οι περισσότερες γυναίκες που πλησιάζουν
τα τριάντα αρχίζουν να κατακλύζονται – για πρώτη φορά στη ζωή τους με
τέτοιο άγχος και πανικό – με διάφορους προβληματισμούς σχετικά με το
μέλλον τους και το ριζικό τους… Είμαι σίγουρη πως πολλές από εμάς που
πλησιάζουμε τα τριάντα θα δούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά τα
ερωτηματικά, πολλές που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο θα θυμηθούν
παλιές καταστάσεις και πολλές που αργούν ακόμη θα το έχουν στο πίσω
μέρος του μυαλού τους…
Το πιο καίριο ερώτημα είναι «πότε θα γίνω μάνα;». Λογικό μου
φαίνεται, αφού ο καιρός περνά, οι γύρω μας πολλαπλασιάζονται και ο
περίγυρός μας, μας πιπιλίζει συνεχώς το μυαλό για αυτό το θέμα.
Να πάρω κάποιο κατοικίδιο για να κάνω και εξάσκηση στο θέμα της
μητρότητας; Να δω, είμαι τελικά γεννημένη για μάνα ή όχι; (φυσικά δεν
συγκρίνεται ένα κατοικίδιο με ένα μωρό, αλλά και το κατοικίδιο έχει
ευθύνες και χρειάζεται φροντίδα).
Με το θέμα γάμος τι γίνεται; Με έχει ξεχάσει αυτός ο θεσμός και θα πρέπει να του το θυμίσω εγώ; Ή έτσι θα φανώ απελπισμένη;
Με τα ένσημα που έχω μέχρι τώρα δεν πρόκειται
ποτέ να πάρω σύνταξη.
Μήπως θα πρέπει να σκεφτώ το ενδεχόμενο της ιδιωτικής ασφάλισης να βρω
την υγειά μου;
Πρέπει να κόψω το ψωμί, την πίτσα και τα σουβλάκια, αφού όλα θα γίνονται «ψωμάκια».
Μήπως από δω και πέρα πρέπει να προσέχω τι να φοράω για να συμβαδίζει με την ηλικία μου; Μην με παρεξηγήσουν κιόλας.
Να αρχίσω κάποιο άθλημα; Μπα είμαι λίγο μεγάλη για τέτοια. Μήπως
καλύτερα να αρχίσω χορό; Ναι μια χαρά γυμναστική κάνει ο χορός. Γιατί
για pole dancing χλωμό το κόβω.
Έχω επιλέξει το επάγγελμα που θέλω πραγματικά; Με γεμίζει; Τώρα και
όχι να έλεγα, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές με την ανεργία που
μαστίζει.
Μήπως να αλλάξω χρώμα και μήκος μαλλιών; Το τελευταίο ερώτημα το αφήνω κενό. Ας συμπληρώσει η κάθε κοπέλα το δικό της.
kissmygrass
Via
Οι περισσότερες γυναίκες που πλησιάζουν
τα τριάντα αρχίζουν να κατακλύζονται – για πρώτη φορά στη ζωή τους με
τέτοιο άγχος και πανικό – με διάφορους προβληματισμούς σχετικά με το
μέλλον τους και το ριζικό τους… Είμαι σίγουρη πως πολλές από εμάς που
πλησιάζουμε τα τριάντα θα δούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτά τα
ερωτηματικά, πολλές που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο θα θυμηθούν
παλιές καταστάσεις και πολλές που αργούν ακόμη θα το έχουν στο πίσω
μέρος του μυαλού τους…
Το πιο καίριο ερώτημα είναι «πότε θα γίνω μάνα;». Λογικό μου
φαίνεται, αφού ο καιρός περνά, οι γύρω μας πολλαπλασιάζονται και ο
περίγυρός μας, μας πιπιλίζει συνεχώς το μυαλό για αυτό το θέμα.
Να πάρω κάποιο κατοικίδιο για να κάνω και εξάσκηση στο θέμα της
μητρότητας; Να δω, είμαι τελικά γεννημένη για μάνα ή όχι; (φυσικά δεν
συγκρίνεται ένα κατοικίδιο με ένα μωρό, αλλά και το κατοικίδιο έχει
ευθύνες και χρειάζεται φροντίδα).
Με το θέμα γάμος τι γίνεται; Με έχει ξεχάσει αυτός ο θεσμός και θα πρέπει να του το θυμίσω εγώ; Ή έτσι θα φανώ απελπισμένη;
Με τα ένσημα που έχω μέχρι τώρα δεν πρόκειται
ποτέ να πάρω σύνταξη.
Μήπως θα πρέπει να σκεφτώ το ενδεχόμενο της ιδιωτικής ασφάλισης να βρω
την υγειά μου;
Πρέπει να κόψω το ψωμί, την πίτσα και τα σουβλάκια, αφού όλα θα γίνονται «ψωμάκια».
Μήπως από δω και πέρα πρέπει να προσέχω τι να φοράω για να συμβαδίζει με την ηλικία μου; Μην με παρεξηγήσουν κιόλας.
Να αρχίσω κάποιο άθλημα; Μπα είμαι λίγο μεγάλη για τέτοια. Μήπως
καλύτερα να αρχίσω χορό; Ναι μια χαρά γυμναστική κάνει ο χορός. Γιατί
για pole dancing χλωμό το κόβω.
Έχω επιλέξει το επάγγελμα που θέλω πραγματικά; Με γεμίζει; Τώρα και
όχι να έλεγα, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές με την ανεργία που
μαστίζει.
Μήπως να αλλάξω χρώμα και μήκος μαλλιών; Το τελευταίο ερώτημα το αφήνω κενό. Ας συμπληρώσει η κάθε κοπέλα το δικό της.
kissmygrass
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ