Η δημοσιογράφος Παρασκευή Κατημερτζή, σε ηλικία 64 ετών, έφυγε για πάντα
από κόντα μας το μεσημέρι ...
της Πέμπτης 2 Απριλίου, μετά τη νοσηλεία της
στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» στην Αθήνα, ύστερα από βραχεία νοσηλεία
και απέλπιδα μάχη με τον καρκίνο.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1950, σπούδασε στη Σχολή Δημοσιογραφίας Όμηρος
και στη Δημόσια Σχολή Ξεναγών. Μιλούσε αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά και
γαλλικά και εργάστηκε επί σειρά ετών ως ξεναγός. Η είσοδός της στη
δημοσιογραφία έγινε το 1979 στην εφημερίδα Ελεύθερη Γνώμη και την
επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στην Αυγή. Η συνεργασία της με την εφημερίδα τα Νέα ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και διήρκεσε μέχρι τη
συνταξιοδότησή της το 2009. Διαπιστευμένη συντάκτρια στο Υπουργείο
Πολιτισμού, διακρίθηκε στο πολιτιστικό ρεπορτάζ και το 2005 τιμήθηκε με
το βραβείο Μπότση. Εύστροφη, με οξύ κριτικό πνεύμα και εξαιρετικά ευθύβολη στις
παρατηρήσεις της, γλαφυρή και απολαυστική στη γραφή της, ανανέωσε το
αρχαιολογικό ρεπορτάζ με ενδιαφέρουσες έρευνες που έκαναν την
αρχαιοελληνική κληρονομιά και τα ζητήματα διαχείρισής της προσιτά στο
ευρύ κοινό. Εξοικειωμένη με τη σύγχρονη τέχνη την οποία παρακολουθούσε με ακούραστο
ενδιαφέρον, διακρίθηκε στο εικαστικό ρεπορτάζ το οποίο κάλυπτε επί
χρόνια. Υπέγραψε πολλά από τα κείμενα για τη Βάσω Κατράκη, την Nelly’s,
τον Γιάννη Κουνέλλη, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, τον Χρήστο Μποκόρο, τον Σπύρο Βασιλείου και άλλους καλλιτέχνες της σειράς μονογραφιών «Σύγχρονοι
έλληνες εικαστικοί» που διανεμήθηκε με τα Νέα. Εξέδωσε έναν τόμο για την Αρχιτεκτονική της πέτρας (ΔΟΛ, 2008) και ημερολόγια αφιερωμένα στην
ελληνική φύση και επιμελήθηκε τους τόμους El Greco: Δομήνικος
Θεοτοκόπουλος, Κρήτη - Βενετία - Ρώμη - Ισπανία (ΔΟΛ, 2007), Αρχαίες
πολιτείες (ΔΟΛ, 2007), Ακρόπολη, από τα μνημεία στο Mουσείο (ΔΟΛ, 2009)
κ.ά. Η ευγένεια και η ηπιότητα, η επιμονή στην ακρίβεια, η δίκαιη κρίση και η αισιοδοξία ήταν από τα σταθερά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της.
Δυο ζωηρά μάτια πίσω από ένα ζευγάρι στρογγυλά γυαλιά και μόνιμα
αξεσουάρ της ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα ποτήρι καφές μέχρι τις
βραδινές ώρες. Άνθρωπος γλυκός και γενναιόδωρος, ήταν πολύ υποστηρικτική προς τους νέους και το σπίτι της στο Παγκράτι ήταν ανοιχτό στους φίλους της, όπου πάντοτε γίνονταν ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τον ελληνικό
πολιτισμό. Αγαπούσε τα καλοκαίρια στην Αίγινα, το ελληνικό τοπίο και το πανάρχαιο
παρελθόν του, τις αντίκες, τις γάτες, τα δέντρα και τα λουλούδια, τις
βόλτες σε παλιά καταστήματα του κέντρου της Αθήνας και τα ταξίδια. Τα
τελευταία χρόνια ταξίδευε κατ’ επανάληψη στην Αρκαδία επισκεπτόμενη
όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, ανοιχτούς ή κλειστούς, με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο για να αναδείξει το αρχαίο παρελθόν της
Αρκαδίας, τόπου οικογενειακής καταγωγής της. Η είδηση της ασθένειάς της ήρθε απροσδόκητα και την αντιμετώπισε με
σθένος και μαχητική διάθεση, διατηρώντας την αξιοπρέπειά της ως το
τέλος, στη συντροφιά των συγγενών και αγαπημένων φίλων της. Για τον θάνατο της της Παρασκευής Κατημερτζή ο αναπληρωτής υπουργός
Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης δήλωσε: «Με θλίψη πληροφορήθηκα μόλις το
δυσάρεστο νέο του θανάτου της Παρασκευής Κατημερτζή. Υπήρξε πολιτιστική
συντάκτρια με μεγάλη ευσυνειδησία και πάθος, μετρ του αρχαιολογικού
ρεπορτάζ, ανήσυχο πνεύμα με ιδιαίτερη δημοσιογραφική ματιά και αγάπη για την πολιτιστική κληρονομιά. Πολυγραφότατη, άφησε πίσω της πλούσιο
δημοσιογραφικό και συγγραφικό έργο που αποτύπωσε την Ελλάδα μέσα από τα
μάτια ενός μορφωμένου και ευαίσθητου ανθρώπου. Η δημοσιογραφική
οικογένεια έχασε μια πολυαγαπημένη συνάδελφο. Εκφράζω τα θερμά μου
συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της».
Via
της Πέμπτης 2 Απριλίου, μετά τη νοσηλεία της
στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» στην Αθήνα, ύστερα από βραχεία νοσηλεία
και απέλπιδα μάχη με τον καρκίνο.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1950, σπούδασε στη Σχολή Δημοσιογραφίας Όμηρος
και στη Δημόσια Σχολή Ξεναγών. Μιλούσε αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά και
γαλλικά και εργάστηκε επί σειρά ετών ως ξεναγός. Η είσοδός της στη
δημοσιογραφία έγινε το 1979 στην εφημερίδα Ελεύθερη Γνώμη και την
επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στην Αυγή. Η συνεργασία της με την εφημερίδα τα Νέα ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και διήρκεσε μέχρι τη
συνταξιοδότησή της το 2009. Διαπιστευμένη συντάκτρια στο Υπουργείο
Πολιτισμού, διακρίθηκε στο πολιτιστικό ρεπορτάζ και το 2005 τιμήθηκε με
το βραβείο Μπότση. Εύστροφη, με οξύ κριτικό πνεύμα και εξαιρετικά ευθύβολη στις
παρατηρήσεις της, γλαφυρή και απολαυστική στη γραφή της, ανανέωσε το
αρχαιολογικό ρεπορτάζ με ενδιαφέρουσες έρευνες που έκαναν την
αρχαιοελληνική κληρονομιά και τα ζητήματα διαχείρισής της προσιτά στο
ευρύ κοινό. Εξοικειωμένη με τη σύγχρονη τέχνη την οποία παρακολουθούσε με ακούραστο
ενδιαφέρον, διακρίθηκε στο εικαστικό ρεπορτάζ το οποίο κάλυπτε επί
χρόνια. Υπέγραψε πολλά από τα κείμενα για τη Βάσω Κατράκη, την Nelly’s,
τον Γιάννη Κουνέλλη, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, τον Χρήστο Μποκόρο, τον Σπύρο Βασιλείου και άλλους καλλιτέχνες της σειράς μονογραφιών «Σύγχρονοι
έλληνες εικαστικοί» που διανεμήθηκε με τα Νέα. Εξέδωσε έναν τόμο για την Αρχιτεκτονική της πέτρας (ΔΟΛ, 2008) και ημερολόγια αφιερωμένα στην
ελληνική φύση και επιμελήθηκε τους τόμους El Greco: Δομήνικος
Θεοτοκόπουλος, Κρήτη - Βενετία - Ρώμη - Ισπανία (ΔΟΛ, 2007), Αρχαίες
πολιτείες (ΔΟΛ, 2007), Ακρόπολη, από τα μνημεία στο Mουσείο (ΔΟΛ, 2009)
κ.ά. Η ευγένεια και η ηπιότητα, η επιμονή στην ακρίβεια, η δίκαιη κρίση και η αισιοδοξία ήταν από τα σταθερά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της.
Δυο ζωηρά μάτια πίσω από ένα ζευγάρι στρογγυλά γυαλιά και μόνιμα
αξεσουάρ της ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα ποτήρι καφές μέχρι τις
βραδινές ώρες. Άνθρωπος γλυκός και γενναιόδωρος, ήταν πολύ υποστηρικτική προς τους νέους και το σπίτι της στο Παγκράτι ήταν ανοιχτό στους φίλους της, όπου πάντοτε γίνονταν ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τον ελληνικό
πολιτισμό. Αγαπούσε τα καλοκαίρια στην Αίγινα, το ελληνικό τοπίο και το πανάρχαιο
παρελθόν του, τις αντίκες, τις γάτες, τα δέντρα και τα λουλούδια, τις
βόλτες σε παλιά καταστήματα του κέντρου της Αθήνας και τα ταξίδια. Τα
τελευταία χρόνια ταξίδευε κατ’ επανάληψη στην Αρκαδία επισκεπτόμενη
όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, ανοιχτούς ή κλειστούς, με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο για να αναδείξει το αρχαίο παρελθόν της
Αρκαδίας, τόπου οικογενειακής καταγωγής της. Η είδηση της ασθένειάς της ήρθε απροσδόκητα και την αντιμετώπισε με
σθένος και μαχητική διάθεση, διατηρώντας την αξιοπρέπειά της ως το
τέλος, στη συντροφιά των συγγενών και αγαπημένων φίλων της. Για τον θάνατο της της Παρασκευής Κατημερτζή ο αναπληρωτής υπουργός
Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης δήλωσε: «Με θλίψη πληροφορήθηκα μόλις το
δυσάρεστο νέο του θανάτου της Παρασκευής Κατημερτζή. Υπήρξε πολιτιστική
συντάκτρια με μεγάλη ευσυνειδησία και πάθος, μετρ του αρχαιολογικού
ρεπορτάζ, ανήσυχο πνεύμα με ιδιαίτερη δημοσιογραφική ματιά και αγάπη για την πολιτιστική κληρονομιά. Πολυγραφότατη, άφησε πίσω της πλούσιο
δημοσιογραφικό και συγγραφικό έργο που αποτύπωσε την Ελλάδα μέσα από τα
μάτια ενός μορφωμένου και ευαίσθητου ανθρώπου. Η δημοσιογραφική
οικογένεια έχασε μια πολυαγαπημένη συνάδελφο. Εκφράζω τα θερμά μου
συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της».
Via
Tags
Slider