Στην εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας αναφέρθηκε ο πρόεδρος του
Χριστιανοδημοκρατικού Kόμματος Ελλάδος και ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας, Νίκος Νικολόπουλος. Απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο Νίκος Νικολόπουλος ανέφερε: Ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί ποτέ να έχει μόνον μία ανάγνωση και μια ερμηνεία. Όταν αυτό το γεγονός, κατά τον Μάνο και τον Τζήμερο, τον Γεωργιάδη και τον Σαμαρά, έφτασε να αποτελεί ελπίδα, αυτό αρκεί από μόνο του
για να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εφιάλτης θα χτυπήσει πλέον ανελέητα τα λαϊκά στρώματα με το προσωπείο του ελπιδοφόρου. Ευθύς εξ’ αρχής απορρίπτω την αριθμητική λογική που εξηγεί το αποτέλεσμα ως άθροισμα των δυνάμεων των αποκλεισμένων υποψηφίων. Πιστεύω ότι, κάποιοι πολίτες με την βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ και των βαστάζων της διαπλοκής, έκρυψαν την αποκρουστική πολιτική εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη και του brand της καταστροφικής για τον τόπο οικογενειοκρατείας που εκπροσωπεί, φιλοτεχνώτας του το προφίλ του δήθεν ελπιδοφόρου ενώ, παράλληλα, φρόντισαν να ταυτίσουν τον Μεϊμαράκη με ότι πιο αποκρουστικό και χωρίς ανανεωτικά και εκσυγχρονιστικά συνώνυμα παρεμβάσεων. Τον ακραίο λοιπόν Μητσοτάκη, τον γνήσιο εκφραστή της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής και εκπρόσωπο των εγχωρίων και αλλοδαπών μεταπρατών και δανειστών,
τον παρουσίασαν ως δήθεν εκσυγχρονιστική και ανανεωτική δύναμη μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξει εκ βάθρων την χώρα, ενώ η αλήθεια είναι ότι, στο απευχόμενο σενάριο της πρωθυπουργοποίησής του, οι Έλληνες θα νοιώσουμε στο πετσί μας ότι, για τον Μητσοτάκη, δεν υπάρχουν σταθερές, κεκτημένα και ανθρώπινα δικαιώματα για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Εύχομαι και ελπίζω οι δυνάμεις της κοινωνικής κεντροδεξιάς να μην κάνουν το λάθος να του δώσουν λευκή επιταγή και να μην ξεχνάσουν ποτέ ότι, ο Μητσοτάκης, δεν υπηρξε ο νικητής του α’ γύρου αλλά στο σύνολο των 2.500.000 κεντροδεξιών ψηφοφόρων μια μειοψηφούσα ακραία φιλελεύθερη τάση, ενώ, ταυτόχρονα, ο Μητσοτακισμός, συνιστά σταθερά, από το 1965 μέχρι και σήμερα, μια μικρή μόνο, σκοτεινή και απεχθή αντικοινωνική τάση, μέσα στην μεγάλη δημοκρατική οικογένεια της κεντροδεξιάς παράταξης».
Via
Χριστιανοδημοκρατικού Kόμματος Ελλάδος και ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας, Νίκος Νικολόπουλος. Απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο Νίκος Νικολόπουλος ανέφερε: Ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί ποτέ να έχει μόνον μία ανάγνωση και μια ερμηνεία. Όταν αυτό το γεγονός, κατά τον Μάνο και τον Τζήμερο, τον Γεωργιάδη και τον Σαμαρά, έφτασε να αποτελεί ελπίδα, αυτό αρκεί από μόνο του
για να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εφιάλτης θα χτυπήσει πλέον ανελέητα τα λαϊκά στρώματα με το προσωπείο του ελπιδοφόρου. Ευθύς εξ’ αρχής απορρίπτω την αριθμητική λογική που εξηγεί το αποτέλεσμα ως άθροισμα των δυνάμεων των αποκλεισμένων υποψηφίων. Πιστεύω ότι, κάποιοι πολίτες με την βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ και των βαστάζων της διαπλοκής, έκρυψαν την αποκρουστική πολιτική εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη και του brand της καταστροφικής για τον τόπο οικογενειοκρατείας που εκπροσωπεί, φιλοτεχνώτας του το προφίλ του δήθεν ελπιδοφόρου ενώ, παράλληλα, φρόντισαν να ταυτίσουν τον Μεϊμαράκη με ότι πιο αποκρουστικό και χωρίς ανανεωτικά και εκσυγχρονιστικά συνώνυμα παρεμβάσεων. Τον ακραίο λοιπόν Μητσοτάκη, τον γνήσιο εκφραστή της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής και εκπρόσωπο των εγχωρίων και αλλοδαπών μεταπρατών και δανειστών,
τον παρουσίασαν ως δήθεν εκσυγχρονιστική και ανανεωτική δύναμη μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξει εκ βάθρων την χώρα, ενώ η αλήθεια είναι ότι, στο απευχόμενο σενάριο της πρωθυπουργοποίησής του, οι Έλληνες θα νοιώσουμε στο πετσί μας ότι, για τον Μητσοτάκη, δεν υπάρχουν σταθερές, κεκτημένα και ανθρώπινα δικαιώματα για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Εύχομαι και ελπίζω οι δυνάμεις της κοινωνικής κεντροδεξιάς να μην κάνουν το λάθος να του δώσουν λευκή επιταγή και να μην ξεχνάσουν ποτέ ότι, ο Μητσοτάκης, δεν υπηρξε ο νικητής του α’ γύρου αλλά στο σύνολο των 2.500.000 κεντροδεξιών ψηφοφόρων μια μειοψηφούσα ακραία φιλελεύθερη τάση, ενώ, ταυτόχρονα, ο Μητσοτακισμός, συνιστά σταθερά, από το 1965 μέχρι και σήμερα, μια μικρή μόνο, σκοτεινή και απεχθή αντικοινωνική τάση, μέσα στην μεγάλη δημοκρατική οικογένεια της κεντροδεξιάς παράταξης».
Via
Tags
Slider