Το ένα τρίτο των παιδιών στον παιδικό σταθμό δέχονται δαγκωματιές από κάποιο...
παιδί ενώ αρκετά παιδιά δαγκώνουν στο σπίτι τους γονείς ή τα αδέλφια τους.
Το δάγκωμα ωστόσο, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για παιδιά κάτω των τριών, όπως επισημαίνουν οι παιδίατροι, καθώς αποτελεί ένα τρόπο έκφρασης συναισθημάτων.
Τα περισσότερα παιδιά προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή των ενηλίκων - θετική ή αρνητική-οπότε μια δραματική αντίδραση από εσάς, θα τα ενθαρρύνει να γίνουν κατά συρροή "παραβάτες". «Αντ 'αυτού, πείτε ήρεμα κάτι όπως: «Οι άνθρωποι δεν είναι για δάγκωμα. Τα σάντουιτς και τα μήλα είναι για δάγκωμα», συνιστά ο Jerold Aronson, MD, παιδίατρος
σε νοσοκομείο για
παιδιά στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Τα μωρά, ήδη από την ηλικία των 9 μηνών, μπορούν να καταλάβουν το «όχι, δεν δαγκώνουμε» και δεδομένου ότι συνήθως δαγκώνουν επειδή βγάζουν δοντάκια, μια απαλή αλλά σταθερή άρνηση συνήθως αρκεί. Τα μεγαλύτερα μωρά και τα μικρά παιδιά έχουν την τάση να δαγκώνουν από απογοήτευση ή θυμό και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή. Επίσης τα παιδιά έχουν την τάση να δαγκώνουν όταν είναι σε υπερδιέγερση. Μπορείτε να παρατηρήσετε, για παράδειγμα, ότι το παιδί σας παρουσιάζει την τάση αυτή όταν είναι με μια ομάδα παιδιών που μπορεί να του φαίνεται κουραστική. Δοκιμάστε να περιορίζετε τις συναντήσεις παιχνιδιού σε μόλις ένα ή δύο φίλους τη φορά. Μέχρι να πειστεί ότι το δάγκωμα δεν είναι αποδεκτό, αυτό μπορεί να είναι ο απλούστερος τρόπος για το έχετε υπό έλεγχο. Οταν το παιδί σας δαγκώσει ένα άλλο, βάλτε το σε ένα δίλεπτο ή τρίλεπτο τάιμ-άουτ για να το αφήσετε να ηρεμήσει και να σας επιτρέψει να παρηγορήσετε το άλλο παιδί.
Οταν τα παιδιά ηρεμήσουν, ενθαρρύνετέ τα να κάνουν κάτι μαζί. Μπορείτε να πείτε για παράδειγμα: «Ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Τι θα λέγατε να φτιάξουμε ένα παζλ;» Όταν τα παιδιά είναι απασχολημένα με κάτι δημιουργικό και διασκεδαστικό, συνεργάζονται καλά μεταξύ τους.
Μπορείτε πάντα να αποχωρήσετε όταν τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, πόσο μάλλον αν η άλλη μαμά δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιου είδους περιστατικά και δεν θεωρεί το δάγκωμα
κάτι σημαντικό. Πηγή
Via
σε νοσοκομείο για
παιδιά στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Τα μωρά, ήδη από την ηλικία των 9 μηνών, μπορούν να καταλάβουν το «όχι, δεν δαγκώνουμε» και δεδομένου ότι συνήθως δαγκώνουν επειδή βγάζουν δοντάκια, μια απαλή αλλά σταθερή άρνηση συνήθως αρκεί. Τα μεγαλύτερα μωρά και τα μικρά παιδιά έχουν την τάση να δαγκώνουν από απογοήτευση ή θυμό και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή. Επίσης τα παιδιά έχουν την τάση να δαγκώνουν όταν είναι σε υπερδιέγερση. Μπορείτε να παρατηρήσετε, για παράδειγμα, ότι το παιδί σας παρουσιάζει την τάση αυτή όταν είναι με μια ομάδα παιδιών που μπορεί να του φαίνεται κουραστική. Δοκιμάστε να περιορίζετε τις συναντήσεις παιχνιδιού σε μόλις ένα ή δύο φίλους τη φορά. Μέχρι να πειστεί ότι το δάγκωμα δεν είναι αποδεκτό, αυτό μπορεί να είναι ο απλούστερος τρόπος για το έχετε υπό έλεγχο. Οταν το παιδί σας δαγκώσει ένα άλλο, βάλτε το σε ένα δίλεπτο ή τρίλεπτο τάιμ-άουτ για να το αφήσετε να ηρεμήσει και να σας επιτρέψει να παρηγορήσετε το άλλο παιδί.
Οταν τα παιδιά ηρεμήσουν, ενθαρρύνετέ τα να κάνουν κάτι μαζί. Μπορείτε να πείτε για παράδειγμα: «Ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Τι θα λέγατε να φτιάξουμε ένα παζλ;» Όταν τα παιδιά είναι απασχολημένα με κάτι δημιουργικό και διασκεδαστικό, συνεργάζονται καλά μεταξύ τους.
Μπορείτε πάντα να αποχωρήσετε όταν τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, πόσο μάλλον αν η άλλη μαμά δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιου είδους περιστατικά και δεν θεωρεί το δάγκωμα
κάτι σημαντικό. Πηγή
Via
Tags
Slider