Κρύβουμε πολλά, κουβαλάμε ακόμη περισσότερα στο ασυνείδητο
Θέλω να γράψω για ένα μεγάλο θέμα που ορίζει τη ζωή μας και νομίζω είναι λίγο υποτιμημένο σε σχέση με το πόσο καθοριστικό είναι ορισμένες φορές. Απωθημένα… Ναι απωθημένα! Μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σα φωτιά, να ‘χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ μου’’, μας τραγουδάει ο Σωκράτης Μάλαμας προφανώς για κάποιο άτομο που αν και υπήρχε ερωτισμός έμεινε πλατωνική αγάπη κι απωθημένο. Κρύβουμε πολλά, κουβαλάμε ακόμη περισσότερα στο ασυνείδητο που μας καθορίζουν. Μικρός ήθελα να μάθω κιθάρα’’. Μικρή ήθελα να μάθω πιάνο’’. Ήθελα να ταξιδέψω’’. Ήθελα να τολμήσω να μιλήσω σ’ αυτή που θέλω ή ήθελα να προχωρήσω μ’ αυτή που με ήθελε’’. Ηθελα να μάθω ιταλικά και να πάω στην Ιταλία’’. Το τελευταίο είναι δικό μου απωθημένο, ή καλύτερα όνειρο, γιατί είναι ακόμη ανοιχτό το θέμα. Να δούμε αν όταν θα δουλεύω θα το αφήσω όνειρο, καταλήγοντας απωθημένο που θα το επαναλαμβάνω για όλη μου τη ζωή…
Τα απωθημένα λοιπόν πιστεύω χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Αυτά στα οποία μπορείς να κάνεις κάτι, αλλά δεν προσπάθησες και σ’ αυτά που εξαρτώνται κι από άλλους ανθρώπους και παράγοντες οπότε ο δικός σου βαθμός ευθύνης είναι πιο μικρός.
Πολλές φορές αποφασίζουμε για κάτι και λαμβάνουμε υπόψιν τους δικούς μας ανθρώπους. Γύρισα στην Ελλάδα για τους γονείς μου, για τα παιδιά μου που άφησα πίσω και το μετάνιωσα’’. Τα έχουμε ακούσει λίγο πολύ όλοι από συγγενείς που είχαν πάει στο εξωτερικό για δουλειά. Το κακό είναι ότι υπάρχει πικρία. Ήταν επιλογή σου σε κάθε περίπτωση άσχετα αν έπαιξαν ρόλο στην επιλογή σου κι άλλοι άνθρωποι. Σταμάτα να στεναχωριέσαι. Μπορείς να νοσταλγείς τις δυνατότητες που γνώρισες σε μία άλλη χώρα αλλά τώρα εκτίμησε τις ομορφιές της χώρας σου.
Όμως στην πρώτη κατηγορία θα υπάρξει ‘’δριμύ κατηγορώ’’. Μπορούσες, δεν προσπάθησες, μην παραπονιέσαι, μη μετανιώνεις! Τι κάνουμε από εδώ και πέρα είναι το θέμα. Ηθελα να μάθω κιθάρα’’, λες, αντί του ‘’ έκλεισα μαθήματα, ξεκινάω από Δευτέρα’’. Γιατί το λες; Γιατί εφόσον μπορείς να το κάνεις δεν προσπαθείς;
Βέβαια δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Είμαι ο ορισμός της αναβλητικότητας, που δημιουργεί τα απωθημένα. Μιλάω εκ πείρας οπότε! Ζήσε το παρόν!
Μην αφήνεις ένα υποθετικό αύριο να σε εξουσιάζει!
Πραγματοποίησε τα όνειρά σου, μην τα αφήνεις σε σκονισμένα ράφια! Άδραξε τη μέρα!
Ξεκινάω ιταλικά λοιπόν! Αrrivederci!!!
Εύα Μωβίτου enallaktikidrasi
Via
Θέλω να γράψω για ένα μεγάλο θέμα που ορίζει τη ζωή μας και νομίζω είναι λίγο υποτιμημένο σε σχέση με το πόσο καθοριστικό είναι ορισμένες φορές. Απωθημένα… Ναι απωθημένα! Μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σα φωτιά, να ‘χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ μου’’, μας τραγουδάει ο Σωκράτης Μάλαμας προφανώς για κάποιο άτομο που αν και υπήρχε ερωτισμός έμεινε πλατωνική αγάπη κι απωθημένο. Κρύβουμε πολλά, κουβαλάμε ακόμη περισσότερα στο ασυνείδητο που μας καθορίζουν. Μικρός ήθελα να μάθω κιθάρα’’. Μικρή ήθελα να μάθω πιάνο’’. Ήθελα να ταξιδέψω’’. Ήθελα να τολμήσω να μιλήσω σ’ αυτή που θέλω ή ήθελα να προχωρήσω μ’ αυτή που με ήθελε’’. Ηθελα να μάθω ιταλικά και να πάω στην Ιταλία’’. Το τελευταίο είναι δικό μου απωθημένο, ή καλύτερα όνειρο, γιατί είναι ακόμη ανοιχτό το θέμα. Να δούμε αν όταν θα δουλεύω θα το αφήσω όνειρο, καταλήγοντας απωθημένο που θα το επαναλαμβάνω για όλη μου τη ζωή…
Τα απωθημένα λοιπόν πιστεύω χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Αυτά στα οποία μπορείς να κάνεις κάτι, αλλά δεν προσπάθησες και σ’ αυτά που εξαρτώνται κι από άλλους ανθρώπους και παράγοντες οπότε ο δικός σου βαθμός ευθύνης είναι πιο μικρός.
Πολλές φορές αποφασίζουμε για κάτι και λαμβάνουμε υπόψιν τους δικούς μας ανθρώπους. Γύρισα στην Ελλάδα για τους γονείς μου, για τα παιδιά μου που άφησα πίσω και το μετάνιωσα’’. Τα έχουμε ακούσει λίγο πολύ όλοι από συγγενείς που είχαν πάει στο εξωτερικό για δουλειά. Το κακό είναι ότι υπάρχει πικρία. Ήταν επιλογή σου σε κάθε περίπτωση άσχετα αν έπαιξαν ρόλο στην επιλογή σου κι άλλοι άνθρωποι. Σταμάτα να στεναχωριέσαι. Μπορείς να νοσταλγείς τις δυνατότητες που γνώρισες σε μία άλλη χώρα αλλά τώρα εκτίμησε τις ομορφιές της χώρας σου.
Όμως στην πρώτη κατηγορία θα υπάρξει ‘’δριμύ κατηγορώ’’. Μπορούσες, δεν προσπάθησες, μην παραπονιέσαι, μη μετανιώνεις! Τι κάνουμε από εδώ και πέρα είναι το θέμα. Ηθελα να μάθω κιθάρα’’, λες, αντί του ‘’ έκλεισα μαθήματα, ξεκινάω από Δευτέρα’’. Γιατί το λες; Γιατί εφόσον μπορείς να το κάνεις δεν προσπαθείς;
Βέβαια δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Είμαι ο ορισμός της αναβλητικότητας, που δημιουργεί τα απωθημένα. Μιλάω εκ πείρας οπότε! Ζήσε το παρόν!
Μην αφήνεις ένα υποθετικό αύριο να σε εξουσιάζει!
Πραγματοποίησε τα όνειρά σου, μην τα αφήνεις σε σκονισμένα ράφια! Άδραξε τη μέρα!
Ξεκινάω ιταλικά λοιπόν! Αrrivederci!!!
Εύα Μωβίτου enallaktikidrasi
Via
Tags
Νέα