επιβιώνει. Εάν οι συνθήκες τροποποιηθούν ή εκλείψουν, αλλάζει και το
σχήμα συμπεριφοράς του ζωντανού οργανισμού. Η διαίσθηση αφορά κυρίως σε μία ενόραση ή εσωτερική φωνή, που βασίζεται
μεν σε γεγονότα όπως και το ένστικτο, αλλά απαιτεί και μία περισσότερο
προηγμένη αναλυτική ικανότητα, καθώς ερμηνεύει και συνδυάζει πιο
πολύπλοκα σήματα. Στα πρωταρχικά στάδια της ζωής μας, ελλείψει της έκφρασης μέσω του
λόγου, οι συμπεριφορές μας στηρίζονται περισσότερο στα βασικά μας
ένστικτα. Όσο μεγαλώνουμε, τα εγκεφαλικά κέντρα της μνήμης, της μάθησης
και της επικοινωνίας, ισχυροποιούνται και συμμετέχουν κι αυτά στην
έκφραση της συμπεριφοράς μας. Παρά τις μελέτες που λαμβάνουν χώρα στον κλάδο της νευροφυσιολογίας, η
επιστήμη δεν έχει ακόμα αποφανθεί εάν γεγονότα, όπως αυτό που αναφέρετε
του να σκεφθούμε κάποιον και να τον συναντήσουμε ή να μας καλέσει στο
τηλέφωνο, βασίζονται στη «μνήμη» από επαναλαμβανόμενα γεγονότα του
παρελθόντος ή εάν πρόκειται για πραγματική αντίληψη μελλοντικού
γεγονότος.
Γεγονός είναι πως σε κάθε «κίνδυνο αλλαγής», το σώμα μας αντιδρά χημικά
προκειμένου να ερμηνεύσουμε την επικείμενη αλλαγή και να λάβουμε μία
απόφαση. Η διαίσθηση, είναι μια διαδικασία που εμπλέκει τόσο τον εγκέφαλο, όσο
και την καρδιά. Η επιτυχής συνεργασία αυτή, μας δίνει ξεκάθαρους
οραματισμούς, ενώ αντιθέτως μία ανεπιτυχής συνεννόηση, μας παραπλανεί. Σημασία έχει να χρησιμοποιούμε τη γνώση που έρχεται από την εμπειρία
μας, να μην επιτρέπουμε την επισκίαση της καθαρής λογικής και να
ενεργούμε έχοντας ενημερότητα για τα συναισθήματα μας.
Via