πολιτισμό, ο ασχολούμενος με τις κλασσικές σπουδές Εμπρακτη εφαρμογή του ανθρωπισμού είναι οι ανθρωπιστικές πράξεις. Ολες δηλαδή οι ενέργειες που γίνονται από ένα άτομο προς όφελος άλλων ανθρώπων, της κοινωνίας και της ανθρωπότητας. Υπέρτατη έκφραση ανθρωπισμού είναι ο μαρτυρικός θάνατος προς την επίτευξη ενός ανθρωπιστικού σκοπού. Ισως έχει κάποιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε το κατά πόσον ο ανθρωπισμός, έχει ένταση (ποσότητα ανθρωπισμού) αναλογική (με πολλές διαβαθμίσεις) κατά μήκος μιας κλίμακας από το μηδέν (πλήρης αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα) μέχρι το δέκα, τον απόλυτο ανθρωπισμό (μαρτυρικός θάνατος για την επίτευξη ενός ανθρωπιστικού σκοπού) ή αν ο ανθρωπισμός είναι μια ιδιότητα που την έχεις ή δεν την έχεις χωρίς διαβαθμίσεις. (ψηφιακή - μηδέν και ένα)
Ο ανθρωπιστής που θα απαντήσει ειλικρινά και χωρίς αυτο-υποκρισία στην ερώτηση "για ποια πράγματα θα έδινε τη ζωή του" και "τι είναι αυτό για το οποίο θα ήταν διατεθειμένος να υποφέρει έναν μαρτυρικό θάνατο" στην καλύτερη περίπτωση θα αναφέρει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο και όχι έναν ιερό σκοπό ή μια αφηρημένη έννοια όπως ο ανθρωπισμός. Δεν παίρνουν όλοι όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανθρωπιστές τον ίδιο βαθμό. Δεν παίρνουν όλοι άριστα.
Αρα η ιδιότητα του ανθρωπισμού έχει μια "ποσότητα" ανθρωπισμού που είναι μικρότερη από άριστα και μεγαλύτερη από μηδέν. (Υπάρχουν άνθρωποι που δε θα έδιναν τη ζωή τους αλλά δεν είναι και εντελώς γαϊδούρια).
Οποιος υποστηρίζει τον ανθρωπισμό με πάθος και ισχυρίζεται ότι είναι υπηρέτης αυτού του ύψιστου ευγενούς σκοπού, παρακαλώ να απαντήσει αν δέχεται να φιλοξενήσει δωρεάν στο σπίτι του 20 Πακιστανούς μετανάστες (στους οποίους πρέπει να δείξουμε ανθρωπισμό), και αν η απάντηση είναι ναι, παρακαλώ να μου στείλει email με τα στοιχεία του για να κανονίσω τα υπόλοιπα. Μέχρι να λάβω έστω και ένα email, δικαιούμαι να θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποιος πρόθυμος. Δικαιούμαι επίσης ότι ακόμη κι αν υπάρχει ένας που να θέλει, η πλειοψηφία των ανθρωπιστών αν απαντήσει ειλικρινά θα πει όχι. Αρα είναι "εν μέρει" (περισσότερο ή λιγότερο - ανθρωπιστές).
Εφόσον ο ανθρωπισμός έχει μέγεθος, δικαιούμαι να θέσω το συμφέρον της οικογένειας μου, των φίλων μου και των ομοεθνών μου, πάνω από το συμφέρον όλων των υπολοίπων χωρίς να πάψω να είμαι ανθρωπιστής και αφού εξασφαλίσω καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και πραγματικής δημοκρατίας στην πατρίδα μου, μπορώ να πολεμήσω για την ιδέα του ανθρωπισμού, για το σταμάτημα των πολέμων, για την εξάλειψη της φτώχειας και της μιζέριας στον κόσμο σαν έθνος. ισχυρό, μια δυνατή φωνή που θα ακουστεί στην άκρη της γης.
Ομως, η Εθνική συνείδηση μέρους του Ελληνικού λαού έχει υπονομευθεί, με την αλλοίωση του νοήματος των λέξεων πατριωτισμός - εθνικισμός - σοβινισμός - φασισμός που η νέα τάξη προσπαθεί εδώ και χρόνια να κάνει ταυτόσημες στη συνείδηση των Ελλήνων, ώστε η Ελληνική σημαία να μην αποτελεί πια σύμβολο των αγώνων του λαού μας, αλλά σύμβολο εθνικισμού ή φασισμού.
Αλλοίωση του νοήματος όμως, έχουμε και για τη λέξη ανθρωπισμός, η οποία σήμερα προσδιορίζεται σαν το αντίθετο του φασισμού. Ανθρωπισμός - φασισμός. (ή είσαι ανθρωπιστής ή είσαι εθνικιστής). Σήμερα ο ανθρωπισμός εμφανίζεται σαν μια ιδεολογία - αντίδοτο στο φασισμό, και ο εθνικισμός σαν μια φασιστική ιδεολογία.
Η στρεβλή αυτή "ιδεολογία" έχει διαποτίσει τόσο τα κινήματα της λεγόμενης άκρας αριστεράς, όσο και του αντιεξουσιαστικού χώρου και είναι πολύ λυπηρό το γεγονός, ότι ο ανθός του Ελληνικού λαού, τα παιδιά που επαναστατούν σε όλη αυτή τη βρωμιά που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία, έχουν δηλητηριαστεί με μια ιδεολογία που είναι αντίθετη προς το συμφέρον των ίδιων, των οικογενειών τους και του λαού τους και αντί να επαναστατήσουν για να αποκτήσουν για να αποκτήσει ο λαός τους μια πατρίδα ισχυρή και πολιτισμένη, επαναστατούν για αφηρημένες έννοιες με αόρατα οφέλη.
Η "ιδεολογία" αυτή, υπαγορεύει ότι το σημαντικότερο στη ζωή είναι ο ανθρωπισμός και ότι το μέγιστο ιδανικό είναι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό. Ενάντια σε όλους τους ξεφτιλισμένους νοικοκύρηδες φασίστες που κρατούν Ελληνική σημαία και ασκούν ρατσισμό στους κατατρεγμένους του κόσμου που γύρεψαν καταφύγιο εδώ.
Ο ήρωας της Νέας Τάξης, αυτός που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στον Ελληνικό λαό, ο Γεώργιος Παπανδρέου ή ΓΑΠ, έχει πει (netakias.wordpress.com/2010/06/23/globalgovernance/):
Από τη μια, υφίσταται η πρόκληση της δημιουργίας ενός κόσμου με ανθρώπινο πρόσωπο, η πρόκληση του εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη, αν δεν τα καταφέρουμε, θα οδηγηθούμε προς την κατεύθυνση ενός ενισχυμένου λαϊκισμού, περισσότερου φονταμενταλισμού, αύξησης της πόλωσης, εντονότερου ρατσισμού, ξενοφοβίας, εντονότερου εθνικισμού, ρήξεων και βαρβαρότητας. Αυτό είναι το δίλημμά μας, λοιπόν. Καθώς επίκειται η Σύνοδος τωνG20 εντός των ερχόμενων ημερών, το ζήτημα μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης αποτελεί ολοένα και μεγαλύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα.
Kαι είναι ανησυχητικό το πως η στρεβλή "ιδεολογία" του "ανθρωπισμού" υπηρετεί τους σκοπούς της νέας τάξης και πως οι ατυχείς επαναστάτες εξυπηρετούν χωρίς να το αντιλαμβάνονται τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιητών ενάντια στα συμφέροντα των λαών.
Οι ατυχείς επαναστάτες που θα διαποτιστούν με την ιδεολογία αυτή, θα γίνουν οι γενίτσαροι της νέας τάξης, ορκισμένοι κομουνιστές και αντιεξουσιαστές, που δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο του Μαρξ ή του Μπακούνιν, που δεν έχουν διαβάσει καν για το Ζαχαριάδη και το Βελουχιώτη, που ακολουθούν τους καθοδηγητές τους, τους θαυμάζουν και πιστεύουν σε αυτούς, που πολεμάνε να "εξανθρωπίσουν" τους βάρβαρους φασίστες που κρατούν Ελληνική σημαία, ακόμα και εαν χρειαστεί να τους ανοίξουν το κεφάλι με αυτή.
Πάντα με ανθρωπισμό.
Via
Via
Tags
Νέα